UMUTLARIMIZ KÜL OLDU İSVEÇ MEZARLIKLARINA

UMUTLARIMIZ KÜL OLDU İSVEÇ MEZARLIKLARINA

Bundan 30 yıl önce; ekmeğimizi kazanmak ve daha iyi bir hayat için düştük İsveç yollarına. Bireysel kültür ve yaşam standartlarının hakim olduğu bu ülke köyümüzden çok farklıydı. Bir an önce para kazanıp geride bıraktıklarımıza bakmak zorundayık. Çünkü tek amacımız çektiğimiz sefaletten kurtulmaktı ama zaman geçtikçe yaşama hep aynı pencereden baktık. Sırf çocuklarımız gelecekte rahat etsinler diye kendi ülkemizi, kendi toprağımızı bırakıp başka bir ülkeye gelerek dördüncü sınıf vatandaş olmayı kabul etmedik mi? ETTİK. PEKİ ŞİMDİ? ..... BEYLER GEMİ SU ALIYOR, BATTI BATACAK AVRUPA AVRUPA DEDİKLERİ Bir umut uğruna düştük yollara, Aş dedik, iş dedik savrulduk her köşeye, Aman çalışalım kurtulalım bu sefaletten Gecemizi gündüzümüze kattık, Büyüttük çocuklarımızı restoran mutfaklarında. Eve gittik çocuk uyuyor, Çocuk uyandı biz uyuyoruz Görmedik, görüşmedik ama Ne çabuk da büyüdüler keralatar dedik. Verdiğimiz harçlıklarda fark ettik. Ne yapar, ne eder, kimlerle gezer sormadık, Sormaya da zamanımız yoktu. Okulda çağırdılar, gitmedik, ilgilenmedik. Soru sordu cevap veremedik, veremezdik, Ödevine yardım edemedik, edemezdik, Hele kendimizden hiçbir şey vermedik. Zamanımız yoktu, 12 saat çalışmaktı tek işimiz Ben yapmadım onlar yapsın, Ben gezmedim onlar gezsin dedik ve Özgürlük adına bıraktık onları sokak ortasına, Mayın tarlasına, cellâtların kucağına. Konuşmadık hiçbir zaman, konuşamadık, Paylaşmadık hayatın hiçbir tadını, Gelişmedi aramızda baba - evlat ilişkisi Zamanımız yoktu, çalışmaktı tek işimiz. Haydi bundan sonra rahata kavuştum derken, Bir de baktık ki aramızda uçurumlar doğmuş, Kalın setler örülmüştü bile. Sessiz çığlıkları bize isyan ediyordu içinden Koptular bizden, savruldular her bir yöne Denize düşen yılana sarılır misali Kimisi kurtuluşu ilk karşılaştığı kişiden, Kimisi uyuşturucuda, kumarda ve karanlık işlerde Buldu ve girdi bir çıkmaz sokağa Dedikodu kültürü bırakmadı yakamızı, Kıskançlık ve hainlik kardeş bile tanımadı El ne der misali, hep başkası için yaşadık Avrupa Avrupa dedikleri, kabusa dönüştü Umutlarımız bir araba, birkaç kuruş uğruna Kül oldu savruldu İsveç mezarlıklarına Bir umut taşıyorduk ama yüreğimiz yaralı Gemi su alıyor beyler, bayanlar, battı batacak Hoşça Kalın, Dostça Kalın Hüseyin Mirza Karagöz

Yazar: Redaksiyon (İsveç) E-posta: tawkirar.haber@tawkirar.com